به می عمارت دل کن

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

عشق داغی است ...

عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرود
هر که بر چهره از این داغ نشانی دارد

پ.ن : سعدی

 

این چه داغی است که از عشق تو بر جان من است

وین چه دردی است که سرمایه درمان من است

پ.ن : سلمان ساوجی

 

تو خود حجاب خودی

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

دل نیست چو کبوتر

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه بامی که پریدیم ، پریدیم

پ.ن: وحشی بافقی

کجا دانند حال ما

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

پ.ن : حافظ

گر بدانی حال مجنون

محمل لیلی به سرعت می بری ای ساربان

گر بدانی حال مجنون ناقه را پی میکنی

محتشم کاشانی

وقت عاشقی

آسمان سینه ام را چون شمایی مشتریست
باز کن دکان که وقت عاشقیست

اوست ...

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم

اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر کنم

دیوان شمس - غزلیات

رخ خوب تو

آنزمان کآرزوی دیدن جانم باشد

در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم

پ. ن: از غزلیات حافظ

با جان من آهنگ داشت

من چه دانستم که عشق این رنگ داشت

وز جهان با جان من آهنگ داشت

پ.ن: با صدای استاد شهرام ناظری واقعا سوزناکه