گردباد

بار عشق تو بر دوش کشیدن سینگن است، 

جان فرساست، 

در زیر این کوله بار سنگین، شکسته ام، 

خسته ام.

در گلویم آنچنان بغضی نشسته که هیچ گریه ای بازش نمیکند.

دروبری دری گشوده به ناکجایی نشسته ام.