اعتراف
سه شنبه, ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۱۱:۵۰ ب.ظ
قبل ها فکر میکردم بودنت زمان های مرا بیش از حد پر میکند به گونه ای که کارهای دیگرم را نا تمام باقی میگذارد.
حال که نیستی...
میبینم هیچ کاری انجام شدنی نیست بدون وجود تو.
گویا تو شرط اولیه تمامشان بودی.
خب آدم توی سختی ها شاعرم میشه.
آخه این چه تعهدی بود خدایی
خدایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا کمک کن
به قول شمس لنگرودی این سفر هم از من هنوز باز نگشته!!!
