این مرام روزگاره...

قصه ی ، منو غم تو / قصه ی ، گل و تگرگه

ترس بی تو، زنده بودن / ترس لحظه های مرگه

ای برای باتو بودن / باید از بودن گذشتن

سر به بیداری گرفته / ذهن خواب الوده ی من

همیشه میون قاب / خالی درهای بسته

طرح اندام قشنگت / پاک ورویایی نشسته

کاش می شد چشام ببینن / طرح اندام تو داره

زنده می شه جون می گیره / پا توی اتاق می ذاره

کاش می شد صدای پاهات / بپیچه تو گوش دالون

طرف دالون بگرده / سر افتاب گردونامون

کاش می شددوباره باغچه / پرگلهای تو باشه

غنچه ی سفید مریم / با نوازش تو واشه

کاش می شد اما نمی شه / نمی شه نمیشه بیا ی دوباره

نمی شه دستات تو گلدون / گل های مریم بذاره

کاش میشد اما نمیشه / این مرام روزگاره

رفتنت همیشگی بود / دیگه برگشتن نداره

چقدر حس خوبی میده وقتی سیاوش این آهنگ رو میخونه
خاطرات دهه هفتاد توی ذهن آدم مرور میشه...
یادش بخیر