تنها تو میدانی..

در بستر اندیشۀ من
چشم های تو جاری ست
که مرا می شویند
و در تندآب رؤیاها
در آبشار یاسُ سیب
به دریای عشق می ریزند
ای تماشائی تر از باران
شنیدنی تر از گل ها
تنها تو می دانی
چرا پروانه ها
در شعله های ماه می سوزند
و چرا شب بوها
خوابشان نمی برد
و یاس ها زودتر از دنیا
چشم به دلتنگی می گشایند 

پرویز صادقی