با تو که هستم

با تو که هستم مدام برق چشمانم را می پوشانم...
سوال هایم از تو تمامی ندارد. 
با تو که هستم کودک می شوم. 
مدام چرا و چگونه می بافم 
و در انتظار حرکت لب های دست نیافتنی ات تنها نگاه می کنم. 
با تو که هستم مدام برق چشمانم را با دو دست مضطربم می پوشانم 
تا مردمکِ کنجکاوِ نگاه های بی حادثه، خبرچینِ حادثه عاطفه ام نباشند. 
تو که می دانی این ستاره بی مکان نیست که آبروریز من شده!
من به نگاه عاشقانه تو دلخوشم و لبخند سخاوتت…

محسنم، همدمم، دوستت دارم عزیزم..