بهترین تکیه گاه من
جمعه, ۱۵ شهریور ۱۳۹۲، ۰۹:۱۱ ب.ظ
سلام همسرم، تکیه گاهم.
بدون هیچ مقدمه ای میخوام برم سر حرفی که میخوام بنویسم. یک زن ، توی یک جامعه، در کنار گرگ هایی که توی این دنیا هست، نیاز به یک پشتیبان خوب و محکم داره. خیلی وقت ها شده محسن، که واقعا میبینم در مقابل هر مشکلی که شاید امکان داره یه روزی برای من پیش بیاد، بی نهایت حمایتم میکنی. این حس ، یک حس مردونه است که عاشقشم و توی وجود تو این رو دیدم.. وقتی اومده بودی دیدنم و کنارت راه میرفتم، یک حس بی نهایت متفاوت داشتم با زمانی که خودم تنها توی خیابون راه میرم. شاید وقتی تنها هستی ، این برای هر دختری پیش میاد، شاید نگاههای مردم خیلی متفاوت هست اما وقتی در کنار یک مرد قدم برمیداری ، دیگه اون نگاه های سنگین رو حس نمیکنی. وقتی کنار یک مرد راه میری احساس غرور میکنی . احساس امنیت کامل. مرد یعنی مرد زندگیت نه هر مردی که شاید یه دوست موقتی باشه..منظورم از مرد، مرد زندگیته. همسرت. تکیه گاهت. کسی که تو ناموسش هستی و حاضره هر کااااااااری بکنه که امنیت ناموسش رو همیشه حفظ کنه.
خدا میدونه چقدر این حس حفاظت از من رو که توی وجودت هست ، دوس دارم. خدا میدونه چقدرررر
وقتی کنار مردت راه میری، احساس غرور میکنی . نه غروری که به هم نوعت بفروشی ها، نه. اون غرور نه. غرور در مقابل نگاه های بد... وجود تو تمام اون نگاه ها رو باطل میکنه... وجود تو به همه میگه که این زن ، یک تکیه گاه محکم داره. یک سایبان داره. یک دیوار محکم دور خودش داره که اجازه نمیده هیچ کسی پاشو توی اون چهاردیواری بذاره. و اینه که توی وجوود تو باعث میشه ، از داشتنت به خودم ببالمو خدامو بی نهایت شکر کنم.
تو نمیدونی محسن، حس یک زن وقتی کنار همسرش راه میره ، چیه. تو اون حس رو یه جور دیگه تجربه میکنی. تو حس غرور داری از محافظت من و من حس غرور از محافظتی که تو از من داری. اینها گرچه در ظاهر مثه هم نوشته شدند اما در باطن دو تا حس کاملا متفاوت هست. یکی زنونه و یکی مردونه.
وجودت رو خیلی دوس دارم.
قدرتت رو وقتی کنارم راه میرفتی حسش کردم. بی نهایت زیبا بود.
ازت ممنونم مرد من..
بدون هیچ مقدمه ای میخوام برم سر حرفی که میخوام بنویسم. یک زن ، توی یک جامعه، در کنار گرگ هایی که توی این دنیا هست، نیاز به یک پشتیبان خوب و محکم داره. خیلی وقت ها شده محسن، که واقعا میبینم در مقابل هر مشکلی که شاید امکان داره یه روزی برای من پیش بیاد، بی نهایت حمایتم میکنی. این حس ، یک حس مردونه است که عاشقشم و توی وجود تو این رو دیدم.. وقتی اومده بودی دیدنم و کنارت راه میرفتم، یک حس بی نهایت متفاوت داشتم با زمانی که خودم تنها توی خیابون راه میرم. شاید وقتی تنها هستی ، این برای هر دختری پیش میاد، شاید نگاههای مردم خیلی متفاوت هست اما وقتی در کنار یک مرد قدم برمیداری ، دیگه اون نگاه های سنگین رو حس نمیکنی. وقتی کنار یک مرد راه میری احساس غرور میکنی . احساس امنیت کامل. مرد یعنی مرد زندگیت نه هر مردی که شاید یه دوست موقتی باشه..منظورم از مرد، مرد زندگیته. همسرت. تکیه گاهت. کسی که تو ناموسش هستی و حاضره هر کااااااااری بکنه که امنیت ناموسش رو همیشه حفظ کنه.
خدا میدونه چقدر این حس حفاظت از من رو که توی وجودت هست ، دوس دارم. خدا میدونه چقدرررر
وقتی کنار مردت راه میری، احساس غرور میکنی . نه غروری که به هم نوعت بفروشی ها، نه. اون غرور نه. غرور در مقابل نگاه های بد... وجود تو تمام اون نگاه ها رو باطل میکنه... وجود تو به همه میگه که این زن ، یک تکیه گاه محکم داره. یک سایبان داره. یک دیوار محکم دور خودش داره که اجازه نمیده هیچ کسی پاشو توی اون چهاردیواری بذاره. و اینه که توی وجوود تو باعث میشه ، از داشتنت به خودم ببالمو خدامو بی نهایت شکر کنم.
تو نمیدونی محسن، حس یک زن وقتی کنار همسرش راه میره ، چیه. تو اون حس رو یه جور دیگه تجربه میکنی. تو حس غرور داری از محافظت من و من حس غرور از محافظتی که تو از من داری. اینها گرچه در ظاهر مثه هم نوشته شدند اما در باطن دو تا حس کاملا متفاوت هست. یکی زنونه و یکی مردونه.
وجودت رو خیلی دوس دارم.
قدرتت رو وقتی کنارم راه میرفتی حسش کردم. بی نهایت زیبا بود.
ازت ممنونم مرد من..
